قیر ماده ای غلیظ، چسبنده و سیاه رنگ و غیر بلورین است كه در دی سولفید کربن(CS2) حل می شود. این تعریف از قیر را می توان در بسیاری از متون مشاهده کرد. اولین تمدنی که با قیر آشنا شد، تمدن سومریان باستان بود که مردمان آن در ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح از این ماده برای آب بندی برج های خود بهره می گرفتند. پس از آنان مصریان و بابلیان نیز از قیر استفاده کردند. مصریان باستان از قیر در مصارف مختلف، از جمله، آب بندی و مویایی کردن اجساد بهره مي بردند.